TOP
Elektron
Voorwoord
Filosofie
Begrijpen
Drie-eenheden
Werkingen
Waarheid
Naakt bestaan
Plato en Kant
Geest als feit
Darwin en God
EIND
 |
(Ik schreef 'Geest als fysisch feit' in 2007 en voegde er onlangs (2018) dit stukje over atomen aan toe.)
Begrijpen van de fiets, stoel, bloem enz. betekent altijd: het doel zien van het ding.
Dus, wat is het doel van de atomen?
Proton en Elektron als Lichaam en Huid
Misschien is het doel van het proton | neutron wel gewoon: body geven aan de dingen. Misschien is het doel van het elektron alleen maar: huid geven aan het lichaam. Een geïsoleerd proton is dan een naakt lichaam dat een huid zoekt. Een neutron is dan een proton-ei. Dat is het idee, een biologische kijk op natuurkunde.
Die body-building kracht kan ongeveer 100 verschillende bodies creëren, Waterstof met 1 proton, Helium met 2 enz. tot zo'n 100 protonen in de grootste atomen. En hoe groter de body is, deste meer proton-eieren passen erin. Alle wat grotere atomen hebben meer neutronen dan protonen, en hoe groter hoe meer.
Die grootste atomen zijn soms ook instabiel, dan ontsnapt er ineens een neutron en wordt een proton, en die grote body splijt dan in kleinere atomen.
Sommige atomen hebben perfecte huiden, met exact 2, 8, 18, 32 of 50 elektronen als oppervlakte schil. Die atomen noemen we edel. De andere atomen hebben kleine of grotere gaten in hun huid. Door samen te werken in moleculen, kan het geheel dan toch een perfecte huid hebben.
En al die 100 atomen van verschillende grootte, maken natuurlijk hun eigen maat (kleur) indruk in de buitenruimte, een dynamische indruk. Dat is het veld van licht, 1 speelveld voor alle elektronen.
Een elektron is dus blijkbaar een kleinste stukje atoom-huid. Hoe groter de elektronen-schil is, de meer stukjes zijn nodig (2 x schilnr2). Zo'n kleinste stukje huid heeft dan natuurlijk 2 kanten, 2 'gewichten', naar de body binnen als kleinste eenheid lading (
), naar buiten als kleinste eenheid licht-energie (h).
Het patroon erachter
Sterke en zwakke kernkrachten en elektromagnetische kracht vormen duidelijk een werkende eenheid wanneer ze atomen en moleculen maken. Een beetje zoals fietsen, rollen en sturen een eenheid vormen in een fiets, en zoals eten, ademen, zien en horen een werkende eenheid vormen in een mens en het leven in het algemeen.
Er speelt duidelijk een patroon achter dan, een ontwerp, design, een idee: Geest als feit.
De snelheid van het licht
Elke plek in onze eindige kosmos is de bron van zijn eigen tijd-veld, startend als nul en dan expanderend met de snelheid van het licht, steeds opnieuw.
Het is alleen nog maar tijd dan, virtueel, slechts een patroon. Een beetje als het patroon van het pak dat de kleermaker in gedachte heeft.
Misschien zijn die staande tijd-golven, als expanderende virtuele ballonnen, wel de echte snelheid van het licht.
Elektronen gebruiken dat patroon dan om hun boodschappen te sturen, hun fotonen. Ze kunnen grote 100 meter 'ballonnen' gebruiken en dan 3000000 fotonen per seconde versturen, of kleine 1/1000 meter golven waarmee ze dan 300000000000 fotonen per seconde versturen enzovoort.
Misschien kan deze kijk op de snelheid van het licht een nieuw licht werpen op zowel de relativiteits-theorie als de kwantum-fysica.
Tijd
Waar is mijn 70 jaren (+3 dagen) oude verleden? Niet achter maar binnen mij; ik voel het in mijn botten, zie het in de spiegel.
En neutronen en protonen omvatten dan het langste verleden, tot aan de Big Bang.
Krimpende tijd-ballonnen die kleiner en kleiner worden. Dat voelen we als massa denk ik, als body.
En daar midden tussen (toekomst en verleden) leven dan de elektronen. Al mijn elektronen die samen werken, dat ben ik, nu.
'Een elektron is dus blijkbaar een kleinste stukje atoom-huid' schreef ik. En stel dat elektronen inderdaad geen balletjes zijn die om protonen cirkelen (zoals natuurkunde-boeken leren) maar echt stukjes atoom-huid zijn, zodat aan elkaar gekoppelde elektronen een (lappendeken) vel vormen, ballonvormig rondom een atoom.
De cirkeling is er wel maar aan de oppervlakte, als draai-kolkjes. Een elektron dan = een platte ruimte-cirkeling (een lijn-propeller?).
Dan zouden alle elektronen van de kosmos aan elkaar gekoppeld, een enorm vel vormen (als een ballon?) met onder de oppervlakte de negatieve elektrische lading (en alle massa) en boven de oppervlakte het veld van licht.
Het kosmische elektronen-vel kan dan worden gebruikt om er een ontelbaar aantal patronen op te tekenen, op een holografische manier wellicht, als een cirkeling.
Die enorme elektronen-ballon bestaat trouwens ook echt, maar alleen in tijd. Alle elektronen bij elkaar, vormen de nu-oppervlakte van een kosmische tijd-ballon, met in het centrum de Big Bang. Leven is dus altijd op het randje.
Zwaartekracht
Die miljarden lichtjaren lange tijdlijnen tussen de Big Bang in het centrum van de tijdballon, en de elektronen aan de rand (als ontelbare virtuele spaken), zijn in de ruimte gekromd, grote krommingen als clusters van melkweg-stelsels, met daarin afzonderlijke sterren-stelsels, met daarin zonne-stelsels, met daarin planeet- en maan-krommingen, en uiteindelijk de krommingen van de atomen.
En elk elektron is dan nog steeds het nu-uiteinde van de kosmisch lange tijdlijn, de nippel op de gekromde spaak.
Die krommingen van tijdlijnen, daarin huist volgens mij de zwaartekracht. Massa gaat zich op hopen in de centra van die krommingen. En in zeer sterke zwaartekracht-velden, kunnen 2 Waterstof tijdlijnen dan samen 'smelten' tot 1 Helium tijdlijn, 3 tot Lithium enzovoort tot 92 tijdlijnen in Uranium. Neutronen zijn dan tijdlijnen zonder nippel.
Nog dit: In de miljarden lichtjaren grote ballon gemaakt van tijd, is de Big Bang het centrum, terwijl alle elektronen de ballon-oppervlakte vormen. Maar in de echte ruimte-ballon, zijn de elektronen overal, als gevolg van krommen en krommen enz. Hetzelfde, overal zijn, geldt dan ook voor de plek van de Big Bang, in elk neutron en proton met name; die lange tijd-lijnen zijn als het ware opgerold binnen de neutronen en protonen.
Quarks ?
Een proton moet een ruimte-cirkeling zijn, 3-dimensionaal dus in 6 richtingen, en symmetrisch. (Iets als 6
6. Terwijl het elektron, als platte ruimte-cirkeling, dan is . En 66/ is toevallig 1836,12, de massa-verhouding tussen proton en elektron.)
En als je dan een proton in stukken schiet, zul je natuurlijk kleinere ruimte-tijd gebeurtenissen zien, gedurende een momentje. Maar dat maakt een quark geen fundamenteel deeltje! Het proton-patroon is in elk geval fundamenteler, voor mij.
Toch zal fundamentele-deeltjes-fysica van groot belang zijn in de toekomstige nano-technologie. Ik zou me dan richten op de elektronen; die hebben de toekomst.
Gewoon een idee, een Fabc fantasie.
Zelfde tekst op 2 pamfletten 
Jan Helderman, Alkmaar, 20-1-18 | 6-2-18 | 15-2-19 | 15-3-19
Door een nieuw begrip van wat Begrijpen is, wordt vanzelf een nieuw Waarheidsbegrip duidelijk. Dat nieuwe begrip van Wetenschappelijke Waarheid dient de drijvende kracht te worden, in bijvoorbeeld de politiek. Waarom? Omwille van de Waarheid.
Dit boekje is ook bestemd voor (jonge) mensen met weinig opleiding, die wellicht weleens van filosofie hebben horen spreken, maar niet precies weten wat dat is.
Toch zal ik proberen niet kinderachtig te zijn zodat ook (oudere) goed opgeleide mensen het willen lezen.
Ik wil beginnen met iets te zeggen over wat filosofie is, voor mij. Mensen verschillen van apen en dat komt door ons verstand waarmee we kunnen begrijpen. Daarom zijn we in de loop van de tijd heel wat waarheden te weten gekomen over het leven en de werkelijkheid waarin we leven.
Alles bij elkaar is dat nu zo'n enorme hoeveelheid kennis, dat geen enkel mens op aarde in staat is dat allemaal te leren. Zelfs als je honderd jaar wordt en elke dag 10 uur studeert, ken je nog niet elk feit.
Daarom ook hebben we wetenschap verdeeld in sub-wetenschappen die elk een deel van de werkelijkheid bestuderen. Biologie bestudeert planten en dieren, scheikunde bestudeert hoe atomen tot moleculen worden, wiskunde bestudeert getallen en verhoudingen tussen getallen, de technische wetenschappen bestuderen tandwielen en hefbomen en al die elektronica die we tegenwoordig hebben enzovoort.
Er zijn vele verschillende wetenschappen nu, vele studie-richtingen.
Vroeger was dat anders, zo'n duizend jaar geleden bijvoorbeeld. Toen was het nog wel mogelijk om alle wetenschappelijke feiten te leren kennen. Alle wetenschappelijke boeken bij elkaar pasten toen in maar een kamer.
En die wetenschappers van vroeger noemden zich vaak filosofen; 'filo' betekent zoiets als liefde en 'sofie' iets als wijsheid; dus filosofen zijn wijsheid-liefhebbers, wijsgeren. Filosofie stond toen gelijk met wetenschap, van alles.
In de loop van de tijd hebben al die verschillende wetenschappen die we nu hebben allemaal een stukje vakgebied van die algemene filosofie van vroeger ingepikt. Dus wat is er nu nog over voor de filosofie?
Wel in elk geval is dat het 'weten' zelf. Wat betekent het, iets weten, een ding begrijpen? En is je wetenschap dan waar, wat is waarheid?
Want al die verschillende wetenschappen bieden ons kennis aan, ware kennis. Maar wat is dan ware kennis?
Waarom weet de aap niet wat wij wel weten? Wist je dat het DNA, de bouwtekening, van de chimpansee voor meer dan 99,5% gelijk is aan het menselijke DNA? En hoe meer we leren over het DNA, deste hoger wordt dat getal. Zelfs hun hersenen zijn voor bijna 100% gelijk aan die van ons.
Maar waarom snappen apen het dan niet? En wat is het dan, wat wij begrijpen, als we weten?
Dat is volgens mij de belangrijkste vraag nu voor de filosofie. Dus eigenlijk de vraag: Wie of wat is de mens? Want door ons verstand zijn we mens.
Dat was overigens altijd al de belangrijkste vraag voor de filosofie. Maar omdat een goed antwoord nog steeds niet is gevonden, is het nog steeds de belangrijkste vraag.
Op mijn website www.fabc.info, vergelijk ik alle wetenschappen die we nu hebben ook wel met een boom met vele takken, terwijl al die takken ook weer zij-takken hebben. Elke tak is dan een wetenschap, de tak van de biologie, de tak van de scheikunde, de psychologie enzovoort. Honderden takken en zij-takken nu.
En zo'n zijtak is dan een specialisme binnen bijvoorbeeld de biologie. Want geen enkel mens op aarde is in staat om alle feiten te leren over alle planten en dieren die op aarde leven. Zelfs alle feiten leren over elk insect is al een enorme klus.
En filosofie is dan niet zomaar een tak van de boom, maar de stam van de boom der kennis, waaraan alle takken groeien.
Het antwoord op de vraag 'Wat is ware kennis?' is de moeder van alle antwoorden. Want als je niet weet wat weten is, wat is dan de waarde van je wetenschap?
2. BEGRIJPEN IS PASSENDE VORMEN ZIEN
Dus wat is begrijpen, wat gebeurt er als je iets begrijpt?
Laten we dan beginnen met simpele dingen als je schoenen, je broek, je stoel of je fiets. Jij begrijpt ongetwijfeld je schoenen, broek, stoel en fiets. Terwijl een chimpansee die dingen niet begrijpt. Ja, je kan een chimpansee leren op een fiets te rijden, met broek en schoenen aan. Maar snapt die chimpansee dan ook de fiets?
Maar jij begrijpt wel je fiets en schoenen, en wat bedoel je dan met begrijpen?
Eigenlijk is dat heel erg simpel. Je ziet gewoon de vorm van je voet in de vorm van de schoen, dat is alles, zoals je je beide benen ziet in je broek, en zoals je je hele lichaam in zittende houding ziet in elke stoel en elke fiets.
Dus als je begrijpt, zie je gewoon vormen die passen bij andere vormen. Of je voelt passen van vormen zoals blinde mensen doen. En ook dan is begrijpen een soort zien, een in-zien voor die blinde mensen.
Misschien begrijp je ook het principe van de ketting en de tandwielen in een fiets, en ook dan is begrijpen simpel zien van vormen die bij elkaar passen, de ketting om de tandwielen in dit geval.
Maar het wezen van begrijpen van de fiets, is zien of voelen dat de vorm van dat ding past bij de vorm van het menselijke lichaam, en dat geldt voor alle menselijke gebruiksvoorwerpen. Die moeten allemaal als vorm bij onze vorm passen, anders zouden we die dingen niet begrijpen.
Stel je een andere planeet voor, ver weg in de kosmos, met leven erop, ook met een wezen dat begrijpt, een 'mens' dus. Maar stel ook dat die mensen ei-vormig zijn, zonder benen en voeten, en dat ze zich stuiterend als een bal over hun planeet voort bewegen.
Zo'n begrijpend wezen zou dan onze schoenen, broeken, stoelen en fietsen niet begrijpen. Tenzij ze ook een plaatje van een aardse mens zien, die bij die dingen past.
Die wezens zullen andere kleren hebben, andere voertuigen, andere meubels, andere gereedschappen enzovoort, passend bij hun lichaamsvorm, en waarschijnlijk nutteloos en daarom onbegrijpelijk voor ons, aardse mensen.
Die ei-vormige mensen zullen dan waarschijnlijk wel het principe van het rollende wiel in onze fiets begrijpen en ook het principe van het versnellingsmechanisme. Ze zien dan passen van vormen zoals wij doen. Maar de fiets als geheel zou hen niet passen natuurlijk, zou een nogal nutteloos ding zijn voor hen, een betekenisloos ding.
Dus in deze voorbeelden is begrijpen een simpel iets, gewoon zien dat vormen passen bij andere vormen. Ons verstand is dan een zeer natuurlijk instrument, even natuurlijk als onze ogen, oren, handen, even natuurlijk als onze zintuigen.
Eigenlijk is begrijpen ook een soort voelen, in je verstand. Apen zien de vormen. Wij zien ook het passen van vormen.
En volgens mij is begrijpen altijd zoiets simpels, ook als het gaat om begrijpen van taal of wiskunde. Later in dit boekje meer over dat soort abstractere vormen van kennis.
We begrijpen al onze menselijke gebruiksartikelen, meubels, gereedschappen, voertuigen, gebouwen, kleren, eten en drinken, simpel omdat we iets zien in de vorm van die dingen. En dat iets is dan altijd de vorm van ons menselijke lichaam, ons hele lichaam of een onderdeel ervan.
Een hamer en schroevendraaier passen in onze handen, onze voeten passen op de pedalen van onze fiets, onze bril past op onze neus en voor onze ogen, mijn vingers passen op het toetsenbord, ik pas in mijn bed en door mijn deur enzovoort.
Daarnaast passen al die menselijke gebruiksvoorwerpen ook nog bij andere vormen, de hamer op de spijker, de schroevendraaier in de schroef, mijn schoenen en fiets op de weg, mijn kleren tegen de kou en de regen enzovoort. En ook dan is begrijpen simpel dat zien van vormen die passen bij andere vormen.
En zoals alle menselijke gebruiksartikelen passen bij de vorm van de mens, zo ongeveer passen alle planten en dieren, inclusief de mens, bij de vorm van de aarde en de aardse omstandigheden als zwaartekracht, temperatuur, licht en atmosfeer.
De wortels van planten en bomen zijn duidelijk gevormd om door te dringen in de bodem waarin ze groeien. Vogels zijn een soort vliegmachines, vissen een soort onderzeeërs. En een bloem is in wezen een schotel-antenne, ze opent zich voor licht, volgt dan de zon. En waar wij de ontvanger bouwen in onze schotel-antennes, daar groeit de vrucht in de bloem.
En ook daar betekent begrijpen, van de plant, de vogel, de bloem, de vis enzovoort, dat we zien dat hun vormen passen bij andere vormen, de vleugels van vogels bij de vorm van de lucht waarop ze drijven, de bloem bij de vorm van licht enzovoort. Als je de schotel-antenne ziet in de bloem, pas dan begrijp je de bloem, de manier waarop het ding werkt.
En ook als het gaat om de organen of ledematen van planten en dieren, het hart, de longen, spieren en beenderen, zenuwen en hersenen, oren en ogen, ook dan betekent begrijpen dat we zien dat de vormen van die dingen passen bij andere vormen, de vorm van het hart als pomp voor bloed, de longen om lucht te kunnen ademen, oren om geluidsgolven te kunnen opvangen, ogen als camera's voor licht, voeten om op de grond te passen enzovoort.
Dus begrijpen is eigenlijk een simpel iets, iets zeer natuurlijks. We zien dan iets in de vorm van het ding, en dat iets is dan altijd een andere passende vorm.
Dat bedoelen we ook als we zeggen dat we een idee hebben, het idee van de schoen, de fiets, de bout en moer. We zien dan altijd passen van vormen.
Een uitvinding doen is een nieuwe vorm bedenken, welke vorm dan past bij een of enkele andere vormen. En als de vorm niet schijnt te passen bij een andere vorm, dan kan het nog steeds een vorm van kunst zijn. En zelfs nutteloze kunstwerken passen bij een andere vorm, onze vorm, ons verlangen naar schoonheid.
Maar hoe is het dan met meer abstractere vormen van kennis, als in taal en wiskunde? Wel, klanken hebben ook een vorm, de ronde open O vorm bijvoorbeeld, of de scherpe gesloten S vorm. En dan kunnen we die klanken combineren tot woorden. En zo'n woord kan dan dienen als label voor een ding als een fiets, schoen, boom enzovoort.
Een klankvorm past dan bij een werkelijke vorm. En zo leren en begrijpen we taal. Later in dit boekje meer over taal, en ook over wiskunde.
3. VORM-WERKING-VORM DRIE-EENHEDEN
Als we iets begrijpen dan zien we eigenlijk drie-eenheden. Denk nog eens aan je schoen. Je begrijpt de schoen als je de vorm van je voet erin ziet.
Dus schoen en voet vormen een eenheid. Ja, het zijn natuurlijk twee verschillende dingen. Maar zonder voeten was een schoen geen schoen. En zonder vrouwen was de man geen man.
Maar er zijn niet alleen twee dingen dan, want er speelt ook nog iets tussen, een passen van vormen, een werking.
Een beter voorbeeld is dan de schroefbout en de erop passende moer. Bout en moer vormen ook een eenheid; als er geen schroefbouten zouden bestaan, dan was een moertje geen moertje maar hooguit een soort ringetje.
Maar die eenheid is dan niet alleen een twee-eenheid maar ook een drie-eenheid. Want behalve de twee materiële dingen is er ook het immateriële schroeven dat tussen de twee vormen speelt, een werking. En tussen man en vrouw speelt de werking Eros, tussen proton en elektron de werking Elektra enzovoort.
Overal om ons heen zien we zulke vorm-werking-vorm drie-eenheden als as-draaien-wiel, tandwiel-aandrijven-ketting, mens-rijden-fiets, handen-sturen-stuur, fiets-rollen-weg, hart-pompen-bloed, longen-ademen-lucht, vleugels-drijven-lucht, ogen-zien-licht, oren-horen-geluid, mens-zitten-stoel, bloem-ontvangen-licht, boom-wortelen-aarde, fles-bevatten-wijn, vingers-tikken-toetsen, lamp-schijnen-licht, wolken-regenen-water, zenuwen-zenden-informatie enzovoort.
Elke vorm is partner in zo'n drie-eenheid. En de drie-eenheid in zijn geheel is dan vaak weer partner in een grotere drie-eenheid, als al die bout-schroeven-moer drie-eenheden in een fiets of ander voertuig of machine.
Maan en aarde vormen ook zo'n drie-eenheid, aarde en zon ook. Zwaartekracht speelt dan in elk geval als werking tussen de twee partners.
Kijk gewoon om je heen naar elk ding dat je ziet. Je zal dan altijd een andere erbij passende vorm vinden, en dan begrijp je. En elk soort passen is dan een werking. Die werking kan dan simpel beschermen zijn zoals geldt voor onze kleren, schoenen, huizen. Zelfs nutteloze kunstvoorwerpen passen bij een andere vorm, de mens die van kunst geniet.
Dus als we begrijpen dan zien we drie-eenheden, of voelen, horen, proeven of ruiken we drie-eenheden, vorm-passen-vorm of vorm-werking-vorm drie-eenheden. We zien passen van vormen als we begrijpen, we zien dan de werking van de werkelijkheid, het schroeven, pompen, ademen, wortelen, rollen, groeien, vliegen, leven, Eros ook en uiteindelijk altijd Elektra.
En als we horen, voelen, ruiken of proeven, dan is het zien een in-zien, een zien in ons verstand.
Apen en andere dieren zien ongetwijfeld ook al die verschillende vormen in de natuur. Maar zij zien niet het passen van vormen, de werkingen, of slechts een paar.
Ons begrijpen is in elk geval een simpele bezigheid, zintuiglijk van aard. Voelen dat je voet in je schoen past; begrijpen is nooit meer dan dat.
Wetenschappers van nu aanvaarden alleen nog feiten in hun wetenschap, en ik ben het daarmee eens. Alleen feiten dienen te tellen in de wetenschap.
Als jij vindt dat een Intelligentie of een Grote Geest alles op aarde en in de kosmos bestiert, wel dan zul je Intelligentie en Geest moeten definiëren als fysisch feit. Alleen dan telt het in de wetenschap. En ik herhaal, ik ben het daarmee eens. Alleen fysische feiten dienen te tellen in de wetenschap.
Maar hoe zit het dan met al die immateriële werkingen in de natuur? De bout is een fysisch feit, de moer ook. De man is een fysisch feit, de vrouw ook. Het proton is een fysisch feit, het elektron ook. Die fysische feiten zijn dan materiële feiten.
Maar het schroeven dat in de leegte tussen bout en moer speelt, is natuurlijk ook een fysisch feit, zij het een immaterieel feit.
En Eros of Liefde dat speelt tussen man en vrouw is natuurlijk ook een fysisch feit, maar niet materieel, geen ding.
En Elektra, het elektromagnetische veld van licht, bestaat natuurlijk ook als fysisch feit, maar is alleen maar leegte.
Er bestaan dus ook niet materiële fysische feiten, alle werkingen van de werkelijkheid, altijd spelend in de leegte tussen de materiële vormen.
En zijn die materiële vormen wel echt materieel?
Die vorm-werking-vorm drie-eenheid structuur van de werkelijkheid, zien we overigens ook terug in de talen die we gebruiken om de werkelijkheid te beschrijven. De vormen en hun eigenschappen drukken we dan uit in naamwoorden, terwijl we de werkingen uitdrukken in werkwoorden.
'Vorm past vorm' is het meest fundamentele feit in onze werkelijkheid, en 'vorm past vorm' is ook de meest elementaire zin in taal, zij het dat we niet altijd die tweede vorm schrijven. Maar als ik zeg 'Het regent' dan bedoel ik natuurlijk 'Wolken regenen water'.
Dus de vorm-werking-vorm structuur van de werkelijkheid is de naamwoord-werkwoord-naamwoord structuur van de taal. En zelfs in woorden zien we die drie-eenheid structuur; in de meeste woorden worden open klanken als klinkers omsloten door de meer gesloten klanken van medeklinkers; medeklinkers-omsluiten-klinker drie-eenheden zien we in woorden.
4. DE WERKINGEN ALS GEEST/IDEE
De werkelijkheid bestaat uit vele materiële dingen als stenen, rotsen en bergen, rivieren en zeeën, wolken en regen, allerlei soorten planten en dieren, en natuurlijk al die gebouwen en andere dingen die wij mensen hebben gemaakt.
Maar behalve al die materiële dingen bestaat er ook een niet-materiële sfeer in onze werkelijkheid, en om die sfeer te beschrijven, gebruiken we woorden als spirit, geest, idee en dergelijke. We hebben het over de levensgeest, geest-dodend werk, de geest in de machine, het idee van een boek, de team-spirit enzovoort.
Maar wat bedoelen we dan met die woorden die die niet-materiële sfeer van onze werkelijkheid beschrijven? Wat bedoelen we met geest? Het is in elk geval geen ding als een rots.
Onze hersenen zijn een ding, maar onze gedachten zijn niet materieel. Wat bedoelen we met geest en idee?
Allereerst moeten we dan vast stellen dat we die woorden op twee verschillende manieren gebruiken. Soms bedoelen we met geest onze menselijke geest waardoor we verschillen van de aap; we bedoelen dan onze gedachten en gevoelens, ons verstand.
Andere keren echter bedoelen we met geest iets dat in de natuur speelt of in onze cultuur, bijvoorbeeld als we het over de levens-geest hebben of de geest in de machine of de team-spirit.
Dus soms bedoelen we met geest iets dat alleen in onze hersenen speelt, andere keren bedoelen we met geest iets dat overal in de natuur en de werkelijkheid speelt. En in beide gevallen bedoelen we dan een niet-materieel fenomeen, geen ding maar leegte.
Dus wat bedoelen we met spirit, geest, idee?
Als je de laatste twee hoofdstukken over 'Passende vormen' en 'Drie-eenheden' hebt begrepen, dan weet je waarschijnlijk al het antwoord op die vraag, en weet je ook het verschil tussen geest en verstand.
Met geest die in de natuur speelt en in onze cultuur, bedoelen we gewoon al die verschillende werkingen die in onze werkelijkheid spelen, altijd als een bepaald soort passen van vormen. Het schroeven, dat is de geest van bout en moer, het vliegen, dat is de geest van de vogel en het vliegtuig, het pompen van je hart en het ademen van je longen, dat is de levens-geest, de samenwerking in een team, dat is de team-spirit.
Dat geldt ook voor de geest van muziek. De tonen waarvan een melodie is gemaakt, kan je zien als de materiële bouwstenen. Echter de muziek speelt in de leegte tussen de klanken, in het harmonieus passen van toon-vormen bij elkaar.
En hetzelfde geldt voor taal. De geest van een boek speelt als harmonie in passende geluids- of lettervormen, maar ook in het passen van de zinnen en woorden, bij de dingen, vormen en werkingen die ze beschrijven.
Natuurlijk is het een feit dat taal en muziek begrijpen wat gecompliceerder is dan bijvoorbeeld het begrijpen van je schoen. Maar het achterliggende mechanisme is precies hetzelfde, ons vermogen om te zien dat vormen kunnen passen bij andere vormen, ons vermogen om de werkingen te zien die daar spelen, schroeven, rollen, pompen, vliegen enzovoort, maar ook Eros dat speelt tussen het mannelijke en het vrouwelijke, en uiteindelijk altijd Elektra dat speelt in de leegte tussen proton en elektron.
Dus voor mij, in deze relationele kijk bedoel ik, is Elektra, het elektromagnetische veld van licht, ook Geest. En het speelt ook inderdaad in de leegte. Het grootste deel van de kosmos is complete leegte met slechts een enkel atoom in bijvoorbeeld een kubieke kilometer. Maar het is dan altijd gevuld met vele elektromagnetische golven.
Dus dat is het wat we altijd met geest om ons heen bedoelen; we bedoelen dan gewoon passen van vormen en al die verschillende werkingen die daar spelen.
En met onze menselijke geest, ons verstand, bedoelen we gewoon dat vermogen dat we hebben om al die werkingen te zien die spelen tussen de passende vormen.
Onze geest is 'oog hebben voor Geest'.
5. WAARHEID IS GOED PASSEN VAN VORMEN
Nu we hebben geleerd wat we bedoelen met spirit, geest, verstand, idee, kennis en dergelijke, zijn we ook beter in staat om te zien welk soort oordelen waar zijn, wetenschappelijk waar, objectief waar, en welk soort oordelen persoonlijke en subjectieve waarde-oordelen zijn.
We leven nu in een tijd waarin wetenschap erg belangrijk is. Alleen wetenschappelijke feiten tellen, en dat is een goede zaak. Ik vertrouw onze vliegtuigen, onze medicijnen enzovoort omdat ik weet dat ze op wetenschappelijke wijze zijn ontwikkeld. Elk onderdeel van het vliegtuig is door en door getest.
Vele mensen verwijten onze Westerse samenlevingen een gebrek aan spiritualiteit. 'We hebben meer Spirit nodig' is wat ze dan zeggen. 'Wat bedoel je met spirit?' is dan het antwoord van de wetenschappers.
Dus als we meer Spirit in onze samenlevingen willen, zullen we eerst Spirit op een wetenschappelijke manier moeten definiëren, als een fysisch feit dat daarom behoort mee te tellen in wetenschap en samenleving.
Dus welk soort oordelen zijn waar, objectief waar?
Laat ons dan eerst in herinnering brengen die hypothetische ei-vormige mensen op die andere planeet. Zij bewegen zich stuiterend als een bal over hun planeet, hebben geen benen en voeten. En onze schoenen, broeken, stoelen en fietsen zijn daarom voor hen geen nuttige dingen.
Dus zeggen 'Dat is een fiets' is geen objectief waarachtig oordeel maar eigenlijk een subjectief waarde-oordeel. Een fiets, schoen, broek, stoel enzovoort is slechts dat ding voor een wezen met de vorm van de aardse mens.
Veronderstel verder dat ook de omstandigheden op die andere planeet anders zijn dan op aarde, een sterkere zwaartekracht bijvoorbeeld, een hogere temperatuur, een andere samenstelling van hun atmosfeer, een ander soort licht van hun zon enzovoort.
Zodat onze aardse bloemen daar niet kunnen bloeien, onze aardse vogels daar niet kunnen vliegen, niet eens kunnen ademen en leven. Onze bloem is daar dan geen bloem.
Dus ook zeggen 'Dat is een bloem, vogel, levend wezen' is geen objectief waarachtig oordeel, maar ook een soort waarde-oordeel, alleen waar in omstandigheden als op aarde.
Alleen de wiskundige afmetingen van al die dingen zijn altijd en overal waar, dus objectief waar. Maar als je het ding dan een naam geeft (bloem, fiets, vogel), dan spreek je in de meeste gevallen een subjectief of op zijn minst relatief waarde-oordeel uit.
Wiskunde speelt trouwens ook als passen van vormen. Een 1 meter lang ding past 3 keer in een 3 meter lang ding, en de omtrek van een cirkel is altijd pi keer de middellijn.
Natuurkunde-wetten spelen ook als passen van vormen, Elektra tussen proton en elektron bijvoorbeeld, of gewicht tussen massa en een weegschaal. We zien die werkingen in de natuur en meten dan afmetingen en krachten, en dat is wat we wiskunde noemen en fysica, een kaart van het gebied.
En alleen wiskunde is dan objectief waar, de maten van een fiets of vogel bijvoorbeeld.
Mits de vorm van die wiskundige beschrijving perfect past bij de vorm van het echte ding, en dat is niet altijd het geval. Dus zelfs in wiskunde (en fysica) telt kwaliteit (lekker passen).
Toch is een fiets een fiets en een schoen een schoen voor elk mens op aarde. Voor elk van ons aardse mensen zijn onze schoenen waarachtig schoenen.
En zelfs allerlei kwaliteiten van de schoen behoren dan tot die aardse mensen waarheid. Want het wezen van een schoen is dat hij moet passen aan een mensenvoet. Passen om onze voet is zelfs het hele idee van de schoen.
Dus als een fabrikant dingen zou produceren die hij schoen noemt, terwijl ze aan geen enkele mensenvoet passen, dan zijn die dingen niet eens schoenen maar slechts een soort nutteloze dozen.
En omgekeerd, hoe beter het passen, deste waarachtiger is het een schoen. Dus kwaliteit in de zin van goed passen, maakt deel uit van de wetenschappelijke waarheid over de schoen, de fiets en elk ander menselijk gebruiksartikel inclusief huizen, ziekenhuizen, scholen en zelfs de samenleving in zijn geheel.
Een samenleving die niet goed past bij vele mensen is daarom een wetenschappelijk onwaarachtige samenleving.
Zo'n schoen of fiets die goed bij ons past, en ook goed past bij de omstandigheden, terwijl de onderdelen waarvan het ding is gemaakt ook goed bij elkaar passen, wordt dan vaak ook gezien als een mooie fiets of schoen of in elk geval een fijne.
Dus zelfs schoonheid behoort deels tot de wetenschappelijke waarheid.
En alhoewel een bloem niet objectief een bloem is, is het waarachtig een bloem in aardse omstandigheden, en hetzelfde geldt voor alle aardse planten en dieren. En ook daar geldt dat goed passen en zelfs schoonheid behoort tot de wetenschappelijke waarheid.
De harmonie in de natuur verstoren is daarom onwaarachtig.
Het draait allemaal om goed passen van vormen, harmonie in passen van vormen. Dat is Geest of Spirit.
En mensen die pleiten voor meer Spirit in Westerse samenlevingen, als ik, zijn nu in staat om Geest op een wetenschappelijke manier te definiëren, als een fysisch feit dat daarom behoort mee te tellen.
Verlangen naar meer Spirit, naar meer harmonie in passen van vormen, is verlangen naar meer Waarheid.
Waar in een samenleving (te veel) wrijving is, daar is de maatschappij onwaarachtig, zoals een auto onwaarachtig is, daar waar de wrijving te hoog is. En die wrijving kan je dan gewoon meten.
Er is dus een groot gebrek aan Waarheid in onze wereld van vandaag. De armen op aarde verlangen niet alleen naar voedsel, maar ook naar Waarheid.
6. DE NATUURLIJKHEID VAN DE MENS
Vele mensen, ook filosofen, denken dat de mens wat verheven is boven de rest van de natuur, dus een soort boven-natuurlijke kwaliteit heeft. En het is natuurlijk onze geest die dan gezien wordt als boven-natuurlijk.
En natuurlijk is de mens een bijzonder wezen, het enige wezen op aarde dat in staat is te begrijpen. Maar dat vermogen om te kunnen begrijpen is zeer natuurlijk, gewoon een soort zien of voelen dat vormen passen bij andere vormen.
En eigenlijk maakt dat vermogen om te kunnen zien dat vormen bij elkaar passen, ons extra natuurlijk, meer natuurlijk dan andere dieren. Want we zien dan ook harmonie in dat passen van vormen, lekker passen, en dan genieten we.
Een reiger slikt zijn vis in een hap door, alsof het slechts brandstof is. Maar wij gaan dan eerst kokkerellen, het lekkerder en smakelijker maken.
En we doen dat met alle biologische functies.
Wij zien passen van vormen en daarom ook harmonie in passen van vormen. En we weten ook, dat hoe beter het passen, van de schoen bijvoorbeeld, deste waarachtiger het is. Dus we genieten dan van waarheid.
Dus ons verstand maakt ons speciaal maar niet boven-natuurlijk. Ons verstand maakt ons extra natuurlijk. Alle biologische functies, eten, drinken, horen, zien, slapen, ademen, leven in het algemeen, hebben voor ons die extra dimensie van genot.
En dat genot is dan altijd zintuiglijk, een ervaren van lekker passende vormen, in eten, in geluiden, in alles.
We maken vaak een onderscheid tussen zogenaamde verheven Kunst als poëzie en literatuur, klassieke muziek en - dans, schilder- en beeldhouwkunst en dergelijke, en meer dierlijke genietingen als eten, drinken, seks, disco en dergelijke.
Echter elk genieten is zintuiglijk, een strelen van de zinnen, ook in klassieke muziek. We zien dan passen van vormen en harmonie in dat passen.
Dus ons verstand maakt ons niet verheven boven de natuur, maar juist meer natuurlijk dan welk ander levend wezen op aarde.
En kijk dan ook eens naar ons naakte lichaam! Zeer natuurlijk en biologisch.
Waarom eigenlijk zijn wij zo naakt terwijl alle andere dieren vachten of veren of vleugels of klauwen of hoeven of andere hulpstukken aan hun lichaam hebben? Wij zijn het meest dierlijk eruit ziende dier op aarde, als we onze kleren uit trekken.
Wij hebben het kernlichaam van alle zoogdieren en vogels, nog steeds als de foetus. We zien er zeer natuurlijk uit, puur naakt bestaan. Waarom is dat zo?
Wel, in elk geval is het zo dat wij geen vacht of ander hulpstuk aan ons lichaam nodig hebben, omdat we die dingen zelf kunnen maken. En we kunnen die dingen maken omdat we een verstand hebben waarmee we een jas zien in een vacht, een vliegtuig in de vogel enzovoort, altijd in passen van vormen.
Ons verstand is al onze vacht, onze bescherming, de software ervan, de gedachte erachter.
En ik denk dat we daarom ook zo naakt zijn, want de natuur is slim, is intelligent voor mij. Zou het niet dom zijn als we zowel een vaste vacht als een verstand zouden hebben? Als we de vacht van de beer zouden hebben, dan zouden we dat allemaal zien als een vergissing van Moeder Natuur. Denk je ook niet?
Dus de mens is zeer natuurlijk, het meest natuurlijke dier op aarde voor mij.
We zijn ook de enige vrije vogels op aarde terwijl bijvoorbeeld de vogel helemaal niet vrij is. Zou jij, met je mensen-verstand, het lichaam van de vogel willen hebben? Je zou dan dag en nacht, je hele leven lang, gevangen zitten op de stoel van een piepklein vliegmachientje, de ergst denkbare gevangenis.
Wij zijn de enige vrije wezens op aarde, vrij van hulpstukken aan ons lijf, en vrij om in allerlei omstandigheden te kunnen leven, in onze vliegtuigen als een vogel, in onze boten en onderzeeërs als een vis, en sterker en sneller dan elk ander dier in onze voertuigen en andere machines.
Genieten in vrijheid, dat lijkt het doel van mens-zijn te zijn. We zijn in elk geval erg natuurlijk.
Planten en dieren zijn eigenlijk cultuur; vliegtuigen, schotel-antennes. Wij hebben onze cultuur maar zijn zelf puur natuur.
Sommige filosofen zien onze naaktheid als een gebrek, terwijl het eigenlijk onze kracht is; naakt passen we overal in, zomerkleren, winterkleren, allerlei voertuigen enzovoort.
Hoe dachten andere filosofen, filosofen uit het verleden, over deze vragen naar spirit, geest, verstand, idee, kennis, waarheid en dergelijke?
Plato die ongeveer 2500 jaar terug leefde in Griekenland kan dan worden gezien als de Godfather van de Westere filosofie. Hij bracht voor het eerst ons verstand ter sprake in de filosofie.
Tot dan toe dachten filosofen alleen na over de werkelijkheid buiten hen. Weten zelf werd door hen gezien als een vanzelfsprekendheid.
Plato was de eerste die ook ging nadenken over het denken zelf. Wat bedoelen we met weten, met een algemeen idee hebben, van de schoen, de vogel, de bloem, het idee van schoonheid ook?
Voor Plato was ons vermogen om te weten en te begrijpen alleen maar verklaarbaar als we het bestaan veronderstellen van een boven-natuurlijke dus hemelse wereld van eeuwige Ideeën. Je kan die wereld van Ideeën vergelijken met een super-website ergens in de kosmos, terwijl elk mens van nature een draadloze verbinding heeft met die boven-natuurlijke wereld van Ideeën.
En als we dan vele verschillende vogels zien, dan herkennen we het boven-natuurlijke Vogel-idee in al die verschillende vogels. Die boven-natuurlijke Ideeën moeten dan een soort simpele elementaire tekeningetjes zijn, lijkt mij.
Als jij dit boekje hebt begrepen en het ook eens bent met deze relationele kijk, dan weet je dat zo'n boven-natuurlijke wereld van Ideeën helemaal niet nodig is. We hebben geen enkel aangeboren idee nodig.
We hoeven alleen maar te kijken, naar vormen die bij andere vormen passen. We zien het vliegtuig in elke vogel, we zien vleugels dan die drijven op de lucht, we zien de schotel-antenne in elke bloem, en we zien ons eigen lichaam in elk menselijk gebruiksartikel.
Ons verstand kan helemaal leeg zijn als we geboren worden, maar is gewoon een instrument als onze andere zintuigen.
Toch werd Plato's filosofie eeuwen lang door velen aanvaard in de Westerse wereld. Zijn boven-natuurlijke wereld van Ideeën paste ook wel goed bij de Christelijke religie die eeuwen lang de dienst heeft uitgemaakt in de Westerse wereld.
Maar enkele (2 of 3) eeuwen terug, begon dat geloof in een boven-natuur te verdwijnen. Mensen begonnen meer en meer de kracht van hun verstand te ontdekken, de kracht van empirisch onderzoek, meten van feiten en in kaart brengen van die gemeten feiten.
Die periode wordt ook wel de tijd van de Verlichting genoemd. Geloof in God begon ook meer en meer uit te doven. We begonnen te ontdekken dat we niet langer boven-natuurlijke verklaringen nodig hadden.
Filosofen die empiristen worden genoemd als John Locke (1632-1704) en David Hume (1711-1776) aanvaardden alleen onze zintuigen als bron van kennis, terwijl ons verstand een 'tabula rasa' voor hen was, een onbeschreven blad, leeg.
Maar hoe kunnen we dan spreken van algemene kennis, natuurkunde-wetten bijvoorbeeld, als er alleen maar afzonderlijke zintuiglijke indrukken bestaan?
Dat was de kritiek van filosofen die rationalisten worden genoemd. Voor hen moet er een aangeboren rationele bekwaamheid in onze hersenen huizen.
Immanuel Kant (1724-1804) bijvoorbeeld was zo'n rationalist, zij het een kritische rationalist. Echte 100% rationalisten als René Descartes (1596-1650) geloofden alleen in ons verstand als bron van kennis en wantrouwden onze zintuigen.
Maar Kant was een kritische rationalist; zowel zintuigen als ratio speelden een rol in zijn kijk.
Voor Kant begon alle kennis inderdaad met zintuiglijke indrukken. Maar nadat die indrukken zijn binnen gekomen, doet ons verstand er iets mee.
Voor Kant hebben wij mensen een soort aangeboren wetenschappelijke bekwaamheid, waardoor ons verstand natuurlijk weer iets boven-natuurlijks krijgt. Vergelijk het met een computer die op het moment dat hij af is, automatisch enkele basis-programma's in zich heeft.
Waar komen die programma's dan vandaan, wie heeft ze gemaakt?
Empiristen waren het om die reden niet eens met Kant. Alleen fysische feiten tellen en Kant's aangeboren rationele bekwaamheid kan niet worden geschetst als zo'n fysisch feit.
Maar hoe dan kunnen we onze algemene kennis van natuurkunde-wetten verklaren, volgens die empiristen? Wel, zulke wetten bestaan ook eigenlijk niet echt volgens David Hume. Wat wij een natuurkunde-wet noemen, is niet meer dan een afspraak tussen wetenschappers.
Wat ik hier beschrijf, de vraag, de discussie, de strijd zelfs, wordt ook wel het lichaam-geest probleem genoemd van de Westerse filosofie. En eigenlijk is het het geest probleem.
We hebben woorden nodig als spirit, geest, idee, verstand en dergelijke. Maar wat bedoelen we dan precies?
Als je geest of idee geen plaats kunt geven in de natuur, dan zijn er twee oplossingen.
Eerste oplossing is de aanname van een boven-natuurlijke sfeer van ideeën, in de kosmos of in onze hersenen.
Tweede oplossing is eenvoudigweg ontkennen van het bestaan van geest en idee. En het laatste was en is meer en meer aan het gebeuren in het Westen.
In deze relationele kijk bestaat dat lichaam-geest probleem niet meer. Er zijn vormen in de werkelijkheid en er bestaat passen van vormen. En elke vorm van passen is dan een werking, schroeven, Eros, Elektra enzovoort.
En als we het hebben over geest of spirit, dan bedoelen we altijd die werkingen, dat passen van vormen, ook in taal, wiskunde of muziek.
En ons verstand is ons vermogen om dat passen van vormen te zien, de werkingen te zien. Om ook harmonie te zien in dat passen van vormen en dan genieten we en spreken we van Waarheid.
Dus inderdaad komt alle kennis binnen via onze zintuigen. En inderdaad doet ons verstand dan iets met die indrukken. Maar die ratio van ons is erg simpel en natuurlijk, gewoon een zien dat twee vormen bij elkaar kunnen passen.
En dat passen van vormen is gewoon daar, overal in de natuur. We hoeven alleen maar te kijken.
En er is inderdaad meer waarheid dan alleen de afzonderlijke zintuiglijke indrukken. Er bestaan echte natuur-wetten; alle vogels en vliegtuigen drijven op de lucht, in aardse omstandigheden, alle schoenen zijn schoen, voor aardse mensen, alle moertjes passen om boutjes, alle elektronen passen om protonen.
En alhoewel we allemaal hetzelfde menselijke lichaam hebben, hebben we allemaal een eigen vorm, onze hersenen en zintuigen ook. Sommigen van ons passen goed bij muziek en houden dan daarvan, anderen houden juist van wiskunde, of koken, of lezen en schrijven. Of van niets doen.
En je kan je zelf ook vormen, je lichaam maar ook je geest.
En alhoewel begrijpen altijd simpel is, het zien van vormen die passen bij andere vormen, kan het relatie-patroon van passende vormen erg ingewikkeld zijn. Denk bijvoorbeeld aan een auto. Als je een auto helemaal uit elkaar haalt, heb je duizenden onderdelen.
En elk onderdeel heeft dan een specifieke vorm, passend bij een of meer andere specifieke vormen. En elke vorm van passen is dan net zo simpel als de moer die om de bout past.
Maar alles bij elkaar is het relatiepatroon dan zo ingewikkeld, dat het je jaren kost om een goede automonteur te worden. En misschien word je wel nooit een goede monteur, maar ben je een goede kok of muzikant, terwijl de goede monteur niet kan koken of dansen.
Onze persoonlijkheid is onze eigen vorm, passend bij andere vormen op onze eigen persoonlijke manier.
Nog dit: Plato was natuurlijk geen domme man. Want er bestaat inderdaad een niet-materiële wereld van ideeën naast de wereld van de materiële dingen. Maar die wereld is niet boven-natuurlijk zoals Plato dacht, maar speelt midden in de natuur, in de werkingen tussen de passende vormen.
En die ideeën kunnen worden gezien in de vormen van de dingen, het idee van de camera in een oog, het idee van de pomp in een hart, het idee van het vliegtuig in een vogel enzovoort. Zelfs de ideeën van de schroefdraad en het wiel bestaan in de natuur.
En die niet-materiële ideeën zijn ook zeer fundamenteel; zij bepalen de vormen van alle dingen. Het niet-materiële Elektra heeft de vormen bepaald van alle ogen en bloemen. De niet-materiële zwaartekracht heeft de sterkte bepaald van alle beenderen en spieren. Enzovoort.
De vraag is dan nog: Waar komen die ideeën vandaan, uiteindelijk? Waarom is een camera of oog mogelijk, een werkelijkheid mogelijk? Huist er een Eeuwig Idee achter alles? Een Geest, een God?
Plato was niet dom natuurlijk. Maar hij begreep niet ons verstand als slechts een extra zintuig. Misschien wilde hij gewoon de mens zien als verheven boven de rest van de natuur. De wens is vaak de vader van de gedachte.
Geest is nu gedefinieerd als niet-materieel maar desalniettemin fysisch natuurlijk feit. Zelfs Kwaliteit kan nu worden gedefinieerd als fysisch feit. Hoe beter het passen, deste meer kwaliteit er is. Hoe beter het passen, deste meer waarachtig is ook het ding.
Dus Kwaliteit betekent Waarheid. En als we van kwaliteit genieten, lekker passen, dan genieten we van waarheid.
Pleiten voor meer harmonie in de samenleving is daarom pleiten voor meer waarheid.
En alhoewel geest nu is gedefinieerd als fysisch feit, soms zelfs tastbaar als wanneer je op je fiets fietst of in je schoenen stapt, is het nog steeds een wonder in bijvoorbeeld de man-Eros-vrouw drie-eenheid of in de proton-Elektra-elektron drie-eenheid.
Wat is de levenskracht? Wat is Elektra, dus het elektromagnetische veld van licht?
De proton-Elektra-elektron drie-eenheid is de meest fundamentele bouw'steen' in onze werkelijkheid, in de natuur. En die drie-eenheid kan worden vergeleken met de bout-schroeven-moer drie-eenheid.
De buiten-schroefdraad op de bout is dan als de positieve lading van het proton, terwijl de gelijke maar tegen gestelde negatieve lading van het elektron is als de passende binnen-schroefdraad in de moer.
En zoals de moer om de bout past, zo past het elektron om het proton.
Maar wat voor soort werking is Elektra dan? Welk soort passen, wat voor vormen? Dat is nog steeds de vraag in de natuurkunde.
Misschien kan deze relationele manier van kijken ook van nut zijn daar in de natuurkunde. Want laten we eens wat beter kijken naar die bout-schroeven-moer drie-eenheid. In die drie-eenheid zijn het de materiële vormen van bout en moer die het schroeven veroorzaken, mogelijk maken.
Maar als we kijken op een dieper niveau, dan is het niet materiële schroeven de oorzaak. Het is het idee van het schroeven dat de vormen bepaalt van bout en moer, en pas daarna is echt schroeven mogelijk. Om een bout te fabriceren heb je het schroeven al nodig.
En dat geldt voor alle vormen. De niet-materiële werkingen bepalen altijd de vormen van ogen, bloemen, oren, harten, fietsen, stoelen, kleren, vleugels, wielen enzovoort. Geest of Idee bepaalt (de vorm van) materie.
Misschien is dat ook wel zo in de proton-Elektra-elektron drie-eenheid. Dus misschien is Elektra wel de oorzaak van alles, de oorzaak van proton en elektron ook.
Om een elektrische lading te kunnen hebben, moeten proton en elektron dan eerst worden geladen, door Elektra.
Misschien is Elektra voortdurend bezig met vormen.
Misschien was er in het begin alleen maar Licht?
Misschien was er in het begin alleen maar Geest?
Nog dit: Dat geest kan worden gedefinieerd als fysisch feit, betekent niet dat alle geheimen van spirit nu zijn ontsluierd. Integendeel. Diep spirituele ervaringen kunnen alleen maar worden gevoeld.
Maar dat er toen harmonie in passen van vormen was, dat staat altijd buiten kijf. Je eigen vorm ook lekker passend. En meer kan je ook niet zeggen over Geest, als wetenschapper dan.
Goede romans en gedichten, goede muziek en schilderijen, lekkere maaltijden, de warmte voelen van de zon, zingende vogels horen, de kleuren zien, lucht ademen en proeven, soms zelfs alles tegelijkertijd. Het is altijd harmonie in passende vormen.
Persoonlijk geloof ik in een Spirit, Geest of Intelligentie (dus een God) als oorzaak van alles, een Potentie om harmonieus passende vormen te scheppen, niet door eindeloos en dom 'trial and error' maar snel en slim.
Maar die Potentie kan niet worden geschetst als fysisch feit, denk ik. De producten, altijd gebaseerd op de proton-Elektra-elektron drie-eenheid, kunnen worden geschetst als fysische feiten. Maar de Creatieve Kracht Erachter kan slechts worden gevoeld.
Het is een geloof, als in muziek. Klanken of tonen kunnen worden geschetst als feiten, maar de melodie kan alleen worden gevoeld, mits je gevoel voor muziek hebt.
Maar of je nu wel of niet gelooft in God, pleiten voor meer Spirit (goed passen van vormen) in onze samenlevingen, is pleiten voor meer wetenschappelijke waarheid. En onze zogenaamde beschaafde samenlevingen zijn op dit moment wetenschappelijk onwaarachtig.
Kijk, of er Intelligentie huist in planten en dieren, in atomen en moleculen wellicht ook, dat is nu de Grote Vraag op aarde, 'the clash of civilizations' ook. Want die Intelligentie is dan God.
Maar dat er Intelligentie huist in onze cultuur, dat staat buiten kijf. Wij hebben eerst een idee, maken dan het ding. Wij zijn intelligent, streven naar lekker passende vormen. Nou, doe dat dan ook waarachtig!
Eigenlijk is onze hele werkelijkheid alleen maar spirit, geest, zoals ook een fiets, bloem enzovoort alleen maar geest is. Als je een fiets helemaal uit elkaar haalt, hou je honderden onderdelen over. Die onderdelen kunnen dan op vele verschillende manieren met elkaar worden verbonden.
En slechts één relatiepatroon levert dan de fiets op. Dus de fiets is niet het materiaal maar het immateriële relatiepatroon.
Fiets, schoen, bloem, werkelijkheid zijn, is daarom Geest zijn.
Als al die immateriële relatiepatronen plotseling zouden verdwijnen, dus al die werkingen die in de leegte spelen als passen van vormen inclusief Eros en Elektra, dan zouden er nog slechts neutrale en geïsoleerde protonen en elektronen over zijn.
Maar wat zou een proton of elektron kunnen zijn, zonder relatie? Niet iets; zelfs om een afmeting of massa te hebben, is een relatie nodig. Dus inderdaad moet Elektra de oorzaak van alles zijn.
In het Begin was er Licht, eindig licht (meer over licht op www.fabc.info).
Maar dat is een beetje een ander verhaal, dat is fysica, metafysica.
Eigenlijk zijn er twee lichaam-geest problemen in de Westerse filosofie. Het eerste lichaam-geest probleem betreft onze menselijke geest, en daarover ging dit boekje vooral.
Daarnaast is er ook nog het materie-idee probleem: Wat is de bron van alles? Is alles alleen maar chemie en mechanica? Of huist er een Geest achter alles? Daarover een andere keer, in een ander verhaal, over Geest als oorzaak van alles.
Of misschien schrijf ik wel nooit dat tweede deel over Geest als bron van alles. Want volgens mij is het onmogelijk om echt te bewijzen dat Geest de bron van alles is. Dat zal altijd een kwestie van geloof blijven. Gewoon dom 'trial and error' kan inderdaad alles veroorzaken.
Alleen dit over die vraag: Als jij, net als ik, gelooft dat er Intelligentie huist in de Natuur, dan betekent dat dat je gelooft dat die Intelligentie ook huist in Elektra, dus in de proton-Elektra-elektron drie-eenheid. Want heel kort na de Big Bang waren er alleen proton-Elektra-elektron drie-eenheden, dus Waterstof atomen.
En wat er later ook is ontstaan, grotere atomen, moleculen, al die levensvormen inclusief de intelligente mens, het was allemaal al daar in de proton-Elektra-elektron drie-eenheid, als een Potentie, een mogelijkheid. Anders zou leven onmogelijk zijn geweest.
Dus Elektra omvat ook Eros of de levenskracht, de potentie van leven, en omvat ook de potentie van onze menselijke intelligentie. Dat moet zo zijn, anders konden we niet bestaan. De basis-werking in je lichaam, de bron van leven, is nog steeds Elektra.
Als je plezier voelt, genot, of je voelt pijn, dan voel je altijd de beweging van je elektronen. Dat is waar alles gebeurt, uiteindelijk, in de grensgebieden tussen de atomen, in Elektra. Ook in je hersenen, of in een computer.
Zullen natuurkundigen ooit het bestaan van Intelligentie aanvaarden in Elektra? Dat hangt natuurlijk allereerst af van hoe we Intelligentie definiëren. Voor mij betekent Intelligentie 'streven naar harmonie in passen van vormen'.
En dat we harmonieus passende vormen zien in de Natuur, dat staat natuurlijk buiten kijf. We zien perfecte adelaarsogen, perfecte vliegtuig-vleugels in diezelfde adelaar, we zien perfect aanpassen aan allerlei omstandigheden overal in het leven en de natuur. En dat noem ik Intelligentie.
Dus zelfs als je gelooft in dom 'trial and error' als motor, zal je moeten toegeven dat het resultaat vaak intelligent is. 'Survival of the fittest' betekent dat de meest perfect passende vormen het beste overleven. En dat is intelligent.
Dus Intelligentie is in elk geval een aantrekkende 'kracht' in de natuur; indien niet stuwend, dan in elk geval trekkend. Zelfs als planten en dieren evolueren in toevallige (domme) 'trial and error' stapjes, zelfs dan overleven alleen de intelligente stapjes (aanpassingen).
Verder is het zo dat die planten en dieren die het vaakst intelligente 'trial and error' stapjes doen, ook het beste zullen overleven. Omdat ze zich sneller kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden.
En uiteindelijk zou dan een aangeleerde intelligentie kunnen ontstaan in (de genen van) planten en dieren. En inderdaad, bomen bijvoorbeeld die zijn geknakt in een storm, repareren zichzelf zeer intelligent. Een ingenieur die de beste wetenschappelijke modellen gebruikt en de snelste computers, zou het niet beter kunnen doen. Gewoon de feiten.
Instinctief gedrag in dieren zou ook op die manier kunnen zijn ontstaan. Een jonge krokodil bijvoorbeeld weet vanaf zijn geboorte hoe te lopen, te zwemmen en te jagen. Dat moet dan een soort ingeprente kennis zijn, zij het een onbewuste kennis.
En zelfs onze menselijke intelligentie kan zo worden verklaard. Misschien hadden onze oudste voorvaders en moeders heel wat van die instinctieve kennis in hun genen, aangeboren maar onbewuste kennis over hoe te lopen, te klimmen, te schuilen, te jagen enzovoort.
Misschien zag een van hen toen plotseling dat al die werkingen iets gemeenschappelijks hebben; ze spelen allemaal als passen van vormen. En heb je eenmaal dat gezien, dan heb je al die aangeboren instinctieve kennis niet meer nodig, zo dat het meer en meer verdween in de mens.
Dus alle intelligentie in de natuur, inclusief de menselijke intelligentie, kan het gevolg zijn van 'trial and error'.
Dus we zien allemaal Intelligentie in de Natuur. Maar is het de oorzaak of gewoon een gevolg? Dat is de Grote Kwestie nu op aarde, tussen gelovigen en ongelovigen.
Maar eigenlijk, voor de praktijk bedoel ik, politiek bijvoorbeeld, maakt het niet eens uit of u gelooft of niet. Want perfectie in passen van vormen betekent altijd Waarheid, ook voor de niet gelovigen. Die perfecte vliegmachine met haarscherpe blik die we Adelaar noemen, is een waarachtig schepsel, dat daarom verdient te worden beschermd.
Dus of u nu gelooft in God of niet, voor ieder van ons betekent perfectie in passen van vormen Waarheid. En onze gehele samenleving kan dan worden vergeleken met een enorme ingewikkelde fabriek; elke machine daar moet goed passen bij de mensen achter de machine, terwijl elke machine ook perfect moet passen bij de andere machines. En in onze fabrieken zorgen we daar ook voor.
Maar in onze samenlevingen, zijn er vele groepen die alleen maar bezig zijn met hun eigen belang, terwijl onze regeringen slechts boekhouders zijn. Onze aarde is nu een schip zonder kaptein. Domme jongens die een spelletje spelen zijn onze presidenten en premiers. Slechts 1% van de aardse bevolking bezit nu meer dan 50% van het aardse vermogen. Onze economie is een casino. We vernietigen de Natuur. We laten honderden kinderen per dag verhongeren.
Deze Relationele Kijk is dus voor iedereen. Of je nu wel of niet gelooft in God, het doet er eigenlijk niet toe. We geloven allemaal in Waarheid.
Ter afsluiting nog dit: Filosofen worden soms ruwweg ingedeeld in twee kampen, materialisten tegenover idealisten. Materialisten geloven dan in het geheel niet in boven-natuur, niet in aangeboren boven-natuurlijke ideeën, niet in een Geest in de natuur. Idealisten geloven dan in een God of Intelligentie in de natuur, en ook in aangeboren rationele bekwaamheden.
Dus materialisten zijn dan tevens empiristen, en idealisten zijn tevens rationalisten.
Deze Relationele kijk past niet in een van de twee kampen. Voor wat betreft de menselijke geest, ben ik eigenlijk een empirist, zelfs ons verstand is een zintuig. Maar als het het materie-idee probleem betreft, ben ik een idealist, gelovend in een God of Intelligentie in Leven en Natuur.
Daarom is deze kijk Relationeel, om kloven te overbruggen.
Jan Helderman
4-5-7 | 5-6-7 | 7-8-7
(Ik maakte deze extra pagina in december 2017)
Download GEESTALSFYSISCHFEIT.doc (14 kantjes A4)
Print dit op je shirt, in je eigen kleuren!
