INTRO
|
Ctrl+ ZoomIn Ctrl- ZoomUit |
English
Laatste 2 dagen (30-10 en 31-10) was fabc.info off line, omdat iemand mailbox @fabc.info had misbruikt door er 60000 spam berichten mee te versturen, vertelde mijn provider me. Ik heb de inhoud van dat spam-bericht niet gezien. En ik heb @fabc.info uitgeschakeld, voor altijd. Het is niet veilig voor fabc.info. Ik vind wel een ander mail-account.
Alkmaar, 1-11-19
Laatste product: Showing FabCars.gif
Download FabcKijK.exe
Ook als GeestAlsFeit.exe
Ik zie al die hoge palen langs onze snelwegen wel met zo'n oerdegelijk elektra-molentje in top.
Zwaartekracht-motor voor thuis. Het statief is ongeveer 2 meter hoog en het koord aan de haspel 2 meter lang. Door de haspel los van het tandwiel-stelsel te schuiven, kun je het koord om die haspel wikkelen (wijs op plaatje 1). Vervolgens schuif je het haspel-tandwiel weer in het tandwiel-stelsel en hang je een flink gewicht aan het eind van het koord. Het langzaam vallende gewicht drijft dan de dynamo aan.
Je kunt ook een free-wheel mechanisme in de haspel maken, dan hoef je de haspel niet te verschuiven. Maar dat maakt de boel kwetsbaarder. Zoals ik het ding heb getekend, exact zo kan het worden gemaakt, voor een paar tientjes.
Acht van die dubbele tandwielen lijkt me overigens wat te veel. Je krijgt dan een vertraging van bijna 6 miljoen; als de dynamo 6 miljoen toeren heeft gemaakt, heeft de haspel slechts 1 toer gemaakt. Maak dan een uitvoering met 7 van die dubbele tandwielen of 6 of 5. Of je gebruikt kleinere dubbele tandwielen (6 : 1 of 5 : 1).
Misschien kan je eigen gewicht je fiets een tijdje aandrijven; zo nu en dan moet je dan je zadel even ophijsen. Het vult dan in elk geval de accu bij. En, neem zo'n ding mee bij het kamperen; als gewicht gebruik je dan gewoon een zak met lokaal zand. En 's nachts vult hij je elektrische voertuig bij.
Stel, 1 miljard mensen hijsen nu allen 50 kg in zo'n gravity-motor. Volgens mij hebben we dan geen kernenergie meer nodig.
Kan worden gemonteerd op elke gewone fiets. Wijs ook op het plaatje.
Het thEbike mechanisme past in elk geval op deze fiets. Wijs en klik ook op het plaatje.
Kan worden gemaakt als zeer sterke tandwiel-kast. Wijs ook op het plaatje. En klik voor een simpeler versie.
Als elke grote kraan op aarde zo'n hoofd-haspel heeft, produceren ze een heleboel vrije elektriciteit. Elektronica schakelt dan de dynamo uit bij het hijsen van massa.
 We zijn op een Keer-punt in de geschiedenis van de mensheid, omdat:  1 Internet en mobiele telefoon elke gesloten samenleving open breken. Sommigen geven het Westen daarvan de schuld. Maar techniek is de oorzaak; je kunt geen ijzeren gordijn bouwen tegen satellieten. 2 Wetenschap nu bijna alle feiten in kaart heeft gebracht. We zullen nooit meer grote ontdekkingen en uitvindingen doen, zodat ook de economische groei nu voorbij is. Deze nieuwe globale open samenleving vereist een nieuwe kijk op mens, leven en werkelijkheid, een Relationele kijk.   
|
De werkelijkheid bestaat uit vormen, allerlei soorten grote en kleine vormen, met protonen en elektronen als kleinste (duurzame) vormen. Die vormen vormen het materiële aspect van de werkelijkheid.
Maar de werkelijkheid heeft ook een niet-materieel karakter, kwaliteit bijvoorbeeld, de kwaliteit van voedsel en andere dingen. Of denk aan spirit of geest, team-spirit, denk aan idee, het idee van een boek, film of ander ding. Die immateriële aspecten zijn niet materieel, maar bestaan natuurlijk wel.
Tot nu toe heeft de filosofie die niet materiële aspecten van de werkelijkheid niet op een wetenschappelijke manier kunnen definiëren.
In de relationele kijk, verschijnt het spirituele aspect van de werkelijkheid als een natuurlijk feit, zij het een immaterieel feit. We hebben het altijd over relateren als we spreken van geest, idee of kwaliteit, en met relateren bedoel ik dan simpel passen van vormen, zoals de moer om de bout past.
De Geest of het Idee van de fiets is de Werking.
En in dat passen van vormen, zien we alle verschillende werkingen van de werkelijkheid. Dat is wat we altijd bedoelen met geest, de immateriële werking van de werkelijkheid. Spirit is dus een natuurlijk feit.
In de relationele kijk, bestaan conflicten als tussen materialisme versus idealisme of rationalisme versus empirisme niet meer. De werkingen zijn de Geest van de natuur, en onze menselijke geest is een extra zintuig waarmee we die werkingen zien.
Die werkingen zijn trouwens van fundamenteel belang; het is het schroeven (het idee van de schroefdraad) dat de vormen bepaalt van zowel bout als moer. Op dezelfde manier is het Elektra dat de vormen bepaalt van zowel proton als elektron. Ik denk dat op het diepste niveau, proton en elektron voortdurend worden gevormd door Elektra, het proton als een omvatten van (binnen) ruimte, het elektron als een omvat worden door (buiten) rumte. En in de kloof er tussen, gebeurt alles.
Deze relationele kijk is een zeer eenvoudige kijk, misschien te simpel voor mensen die te rationeel zijn.
Om te kunnen overleven, maken dieren gebruik van allerlei vast aan hun lichaam gemonteerde technische hulpmiddelen als vachten en veren, klauwen en hoeven, scharen en schilden, vleugels en vinnen, pantsers en soms zelfs hele huizen. En als dieren naakt zijn, maken ze vaak gebruik van chemische of elektro-magnetische technieken als gif spuiten, schokken geven en schutkleuren aannemen. Ze hebben die technieken nodig om te kunnen overleven.
Maar mensen zijn puur naakt bestaan, en dat komt omdat we ons verstand hebben. Daarmee zien we een jas in een vacht, een wapen in een stok, een vliegtuig in een vogel, een plank en dus een huis in een boom, chemie en elektronica in Elektra enzovoort. We hebben geen vaste technieken aan ons lijf nodig, want kunnen die technieken zelf uitvinden.
Onze naaktheid wordt dan zelfs onze kracht, want alleen naakt pas je overal in, in een duikpak, een ruimtepak, een poolpak, in een hang-glider enzovoort. Denk je maar eens in dat je een vaste vacht hebt, of vleugels aan je armen! Dat wil je niet.
Door onze naaktheid in combinatie met ons verstand, zijn we ook vrij, de enige vrije vogels in de natuur. Dieren zijn eigenlijk cultuur, cultuur van de natuur. De vogel, dat is een vliegmachine, met daarin gevangen het naakte bestaan.
Wij echter zijn puur natuur en hebben onze cultuur, kleren voor allerlei omstandigheden, voertuigen voor te land, ter zee en in de lucht. Wij zijn vrij om overal te overleven.
Met ons verstand zien we dat vormen passen bij andere vormen, de boom op het water als boot, de omhullende vacht als jas, de rollende boom als wiel enzovoort. Dieren zien de dingen, mensen zien ook de werkingen van de dingen.
En als de vormen goed passen (schoen aan voet, voedsel op tong, muziek in oor), dan noemen we dat goed, mooi, gezond, lekker. Dan spreken we van kwaliteit.
En geen dier geniet zo van kwaliteit als de mens. De reiger slikt zijn vis in één hap door, maar wij gaan dan eerst kokkerellen, het smakelijker maken. En dat doen we met alles, kleren, stoelen, bedden, geluiden, seks ook.
En ook dat genieten komt door ons verstand. We zien vormen die passen, en we zien tevens perfectie in dat passen, en dan genieten we.
En dat genieten is altijd lichamelijk, zin strelend, ook als het gaat om klassieke muziek of verheven literatuur. Ons verstand is een zintuig. Met onze gewone zintuigen zien, horen, voelen, ruiken en proeven we de vormen, met ons verstand zien we het passen van vormen, de werkingen die daar spelen.
En als vormen goed passen (voet in schoen, schoen op weg) dan spreken we ook van waarheid, een waarachtige schoen. We genieten dus vaak van waarheid. Waarheid (goed passen) is mooi, of lekker.
Dus de mens is pure biologie en geniet van die biologie. En onze gehele economie doet daarom niets anders dan lekkere dingen maken.
En waarom is er dan de mens?
Stel dat God al die harmonie in de natuur heeft geschapen. Dan is er natuurlijk ook een wezen als de mens nodig, om van die harmonie te kunnen genieten. Anders heeft kunst geen zin.
Zie ook filosof1.htm#I2. Door daarna 'filosof1.htm#I2' met de 
browserknop te sluiten, keer je terug naar deze plek; geldt voor alle links hieronder.
Onze grootste gave is onze menselijke geest waardoor we vrij zijn onze eigen keuzes te maken. Een god die dan later die vrijheid weer beperkt door allerlei leefregels te dicteren, is dan onlogisch. Daarom geloof ik niet in heilige boeken.
Ik geloof in de god die ons vrij heeft gemaakt. Geloven in een heilig boek is eigenlijk ongelovig zijn.
Er is een groot verschil tussen (hebben van) kennis, en Begrijpen (een zien, een zijn). We hebben nu veel kennis, maar begrijpen nog niet veel. Er is bijvoorbeeld nog steeds het lichaam-geest probleem.
Dieren hebben ook kennis, informatie in hun geheugen. Maar de mens begrijpt ook.
Dus, de mens begrijpen, betekent begrijpen wat begrijpen is.
Je begrijpt (het idee van) de schoen, als je je voet-vorm in de schoen-vorm ziet. Je begrijpt zelfs beter als je in de schoen stapt en er op loopt.
Begrijpen is dus simpel zien, voelen, zintuiglijk.
Begrijpen is een zeer natuurlijke bezigheid. Denk gewoon aan alles wat je begrijpt. Je ziet dan altijd gewoon vormen die passen (mensen-benen in broek, mensen-lichaam op stoel, vogel als vliegtuig, hart als pomp enzovoort).
Je hebt zelfs geen kennis nodig, om te begrijpen.
Iedereen die voor het eerst in zijn leven een mens ziet fietsen op een fiets, begrijpt meteen de fiets.
Als het om begrijpen gaat, zijn we allemaal experts.
De mens is zeer natuurlijk. Dieren zien de vormen. De mens ziet ook hoe vormen bij elkaar passen. En dat passen is gewoon daar, overal in de natuur.
Ons verstand is gewoon een zintuig.
 Plato, die probeert de Stoel te begrijpen. |
Er is geen lichaam-geest probleem, als je begrijpt.
Zie ook filosof2.htm#II5.
De werkelijkheid bestaat uit vormen. Die vormen passen altijd bij andere vormen. En elk soort passen van vormen, is een bepaalde werking.
We zien en voelen dus overal vorm-werking-vorm drie-eenheden. Voorbeelden: bout-schroeven-moer, man-Eros-vrouw, proton-Elektra-elektron, mens-rijden-fiets, boom-wortelen-aarde, hart-pompen-bloed, vleugels-drijven-lucht enzovoort enzovoort.
En als we het hebben over geest of (hebben van) een idee, dan bedoelen we altijd die werkingen. Het idee van bout en moer is het schroeven. De levens-geest is het pompen van je hart, het ademen van je longen en al die andere werkingen die in je lichaam spelen.
Geest is dus een fysisch feit, en ons verstand is een zintuig voor geest.
De vorm-werking-vorm structuur van de werkelijkheid, is de naamwoord-werkwoord-naamwoord structuur van de taal. We gebruiken naamwoorden voor de vormen, werkwoorden voor de werkingen.
En zelfs in woorden zien we die drie-eenheid structuur, omdat open klanken van klinkers daar worden omsloten door meer gesloten klanken van medeklinkers.
Ik denk dat dit alles is wat je als filosoof kunt zeggen over taal. Het lijkt me daarom beter (weer) over de werkelijkheid te gaan nadenken.
Zie ook filosofconcl.htm#concl1.
Hoe beter de schoen, stoel, stad, samenleving enzovoort past bij de mens, des te waar-achtiger is het ding.
Dus, kwaliteit in de zin van goed of lekker passen, maakt deel uit van de wetenschappelijke waarheid.
Alleen wiskunde is waarde-vrije wetenschap.
  Een fiets is niet objectief een fiets. |
En onze Westerse samenlevingen zijn op dit moment wetenschappelijk onwaarachtig, omdat vele dingen niet goed passen.
Zie ook filosofconcl.htm#concl3.
Bout en Moer kunnen worden vergeleken met Proton en Elektron. De buiten schroefdraad op de Bout is dan als de positieve lading van het Proton, terwijl de gelijke maar tegengestelde binnen schroefdraad in de Moer, is als de gelijke maar tegengestelde negatieve lading van het Elektron. En zoals de Moer de Bout omvat, zo omvat het Elektron het Proton.
Tussen Bout en Moer speelt de (immateriële) werking Schroeven. Tussen Proton en Elektron speelt de (immateriële) werking Elektra (elektromagnetisme; het veld van licht; eindig snel licht).
Pas als je een echte Bout hebt, en een echte daarop passende Moer, is schroeven (dingen verbinden) mogelijk. Echter, om een Bout en Moer te fabriceren, heb je die werking Schroeven al nodig. Dus, het begint daar allemaal met die immateriële werking Schroeven (het Idee van de schroefdraad).
Op dezelfde manier vormt Elektra (voortdurend) Proton en Elektron, denk ik. In het Begin was (en is) er Licht. Dat is wat we zien op Quantum-niveau, denk ik: De Schepping is voortdurend aan de gang.
Zie meer op Fabcframe. Dit bijvoorbeeld:
Hoe kleiner het onderdeel, des te fundamenteler het meestal is. Een stad bijvoorbeeld is opgebouwd uit gebouwen, die gebouwen weer uit bakstenen. En de baksteen is dan te zien als fundamentele bouwsteen van de stad.
Stel nu dat er een wonderbaarlijke baksteen zou bestaan. Een baksteen die, wanneer je hem aan scherven schiet of zelfs tot poeder verpulvert, binnen een fractie van een seconde vanzelf weer een baksteen wordt.
Zijn die scherven dan fundamenteler van aard dan die wonder-baksteen, omdat ze immers kleiner zijn dan de baksteen? Nee, lijkt mij. Niet zozeer de afmeting maar eerder de duurzaamheid bepaalt of iets fundamenteel van aard is. En in dit geval is de zichzelf (her)vormende baksteen duurzaam en zijn de scherven dat niet.
Zo'n wonderlijke baksteen lijkt wel een ziel te hebben, een geest te zijn. Niet alleen een vorm, maar ook een vorming. De scherven zijn hooguit materiaal dat die baksteen-geest gebruikt om zich te vormen.
Het proton en ook het neutron zijn zulke wonderlijke bakstenen. Natuurkundigen schieten protonen in deeltjes-versnellers aan flarden met als gevolg een regen van kleinere deeltjes. Echter, binnen een fractie van een seconde verenigen die scherven zich weer tot een proton, alsof dat proton een zelfvormende geest is. En men bouwt ook steeds krachtiger deeltjes-versnellers, zodat men wellicht op den duur zo'n proton tot 'poeder' kan verpulveren. En ook dat 'poeder' zal zich dan binnen een fractie van een seconde weer verenigen tot een proton.
Op dit moment beschouwen natuurkundigen die proton-scherven als fundamenteler van aard dan de protonen zelf, omdat ze immers kleiner zijn. Ze proberen dan die scherven op allerlei manieren wiskundig te ordenen, in de hoop wetmatigheden te ontdekken. Maar de enige echte wetmatigheid die men dan vindt, is dat er altijd weer vanzelf een proton te voorschijn komt, binnen een fractie van een seconde.
Het is alsof de tijd-richting binnen de atoomkern tegengesteld is aan de tijd-richting buiten atomen. In de buiten-ruimte vallen de grotere dingen op den duur vanzelf uiteen in kleinere deeltjes. In de binnen-ruimte echter vallen de kleinere fragmenten vanzelf tezamen in protonen. Een proton aan flarden schieten, is dan als het ware dat proton naar het verleden schieten; het zal dan zo snel mogelijk weer in het heden proberen te verschijnen.
Zie deeltjes.htm voor de rest van dit essay.
Wat zal men daar ontdekken op het CERN? Vele (nieuwe) deeltjes (fragmenten) verwacht ik (sommige Higgs-achtig).
Eerst dit: Ik ben geen natuurkundige!
Sommige professionele fysici lijken echt een hekel te hebben aan amateurs als ik die op internet schrijven over natuurkunde. Natuurkunde is hoofdzakelijk: het observeren en in kaart brengen van de fundamentele feiten, en het neer-schrijven van die feiten in de vorm van (wiskundige) vergelijkingen. Ik ben het uiteraard volledig eens met die kaart.
Daarnaast is er echter ook een theoretisch probleem, het verschil tussen de normale mechanica en de quantum-mechanica. Wat gebeurt daar precies, binnen een atoom? De feiten zijn bekend! Maar hoe kunnen we die feiten begrijpen? Dat is de vraag waar ik een antwoord op probeer te vinden, en dat is filosofie, verbeelding.
Licht is zeer snel, heeft een snelheid van ±300.000 km per seconde, 8 keer rond de wereld in slechts 1 seconde. Is dat echt snel, objectief bezien dus?
Stel dat onze lichtsnelheid plotseling 1000 keer zo groot wordt (300.000.000 km/sec) terwijl alle afstanden, buiten en binnen ons lichaam, ook 1000 keer groter zouden worden, atoom-afmetingen en golf-lengten ook.
Zouden we die verandering (schaal-vergroting of -verkleining) dan op merken? Nee, denk ik. Dus hoe snel is ons licht? De snelheid ervan is gewoon eindig hoog, tussen nul en oneindig.
Stel dat de lichtsnelheid wordt, dus oneindig hoog. Een oneindig hoge snelheid is eigenlijk geen snelheid meer. Zou u in staat zijn echt oneindig snel te reizen, dan zou u overal tegelijkertijd zijn, altijd. Je zou dan geen individu meer zijn.
Vul ook maar in voor c in de fysica. De elektro-magnetische kracht zou dan oneindig sterk worden (of oneindig zwak), zodat je lichaam zou verdwijnen in een oneindig klein nulpunt van niets.
Het begint dus allemaal met eindig snel licht. Ruimte krijgt dan betekenis, buiten-ruimte maar ook binnen-ruimte, verborgen binnen de atoom-kern.
Maar wat betekent dat dan, een aanvankelijk oneindig snel licht dat plotseling eindig snel wordt (de Big Bang?)? De enige karaktertrek waar ik dan aan kan denken is een kromming van lege ruimte.
Kromming betekent verandering van snelheid, kracht, en kan daarom worden gemeten. Rechte lege ruimte kan niet gemeten worden, denk ik, en bestaat dus niet voor ons.
Licht-golven zijn krommingen in de ruimte, zwaartekracht is een kromming van ruimte.
En dan moet er ook iets als een kleinste kromming bestaan, voor dat specifieke eindige veld van licht. Voor ons is dat een zeer kleine ruimte. Maar bezien in een veel langzamer licht, kan het de eeuwige oneindigheid zijn. Dus het proton bevat een enorme ruimte, eigenlijk. Het is allemaal relatief.
Zie meer op licht.htm (zie ook kwantum.htm).
Ik denk ook dat de natuurkunde, om de normale mechanika en de kwantum-mechanika met elkaar te verenigen, een onderscheid moet maken tussen buiten-ruimte en binnen-ruimte, dus ook tussen binnen- en buiten-dimensies en -richtingen. Dan kunnen we ook het golf-deeltje karakter van de natuur begrijpen.
Zie ook Lichaam-Geest, waar ik schrijf:
Misschien is een elektron alleen deeltje-achtig in relatie tot een proton, maar golf-achtig voor andere elektronen. Een proton is dan alleen deeltje-achtig in relatie tot een elektron, maar golf-achtig voor andere protonen.
Een elektron heeft dan een innerlijk deeltjes-karakter maar een uiterlijk golf-karakter, terwijl een proton een uiterlijk deeltjes-karakter heeft maar een innerlijk golf-karakter.
Ik bedoel, elke lichtgolf die ik zie, elke elektro-magnetische golf die mijn transistor-radio vertaalt in muziek of een stem, is ontsprongen op een elektron. Het golfveld is als de rivier, het elektron als de bron. Bron en rivier zijn 1. Ik leef in een wolk van elektronen.
Volgens mij is nog nooit echt bewezen dat massa de oorzaak is van zwaartekracht. Als je op de aarde staat, dan lijkt het ook zo vanzelfsprekend, dat het die grote aarde is die je zwaar maakt.
Ruimte is overal 'gevuld' met de eindig hoge snelheid van het licht, in elke mogelijke richting. En overal waar sprake is van 'zo een soort' beweging, in de oceanen, in de atmosfeer, daar overal gaat ook vanzelf iets als cirkelen of rotatie ontstaan. Twee of meer botsende stromingen veroorzaken rotatie, als een wiel.
Stel nu dat ons zonnestelsel zo een groot roterend 'wiel' van licht is. Rotatie veroorzaakt G-kracht in de richting van het centrum van het 'wiel'. En hoe groter het 'wiel' is, des te sterker is de G-kracht in het centrum. De G-kracht aan de oppervlakte van de zon is dus zeer hoog.
Ons hele zonne-stelsel 'wiel' wordt dan veroorzaakt door de rotatie van onze melkweg; ons 'zonne-wiel' veroorzaakt dan de 'planeet-wielen'; de 'planeet-wielen' veroorzaken de 'maan-wielen'. Enzovoort.
Zwaartekracht wordt dan niet veroorzaakt door massa, maar is een eigenschap van het veld van licht, gevolg van een rotatie van licht.
Massa zal zich dan op gaan hopen in de centra van die zwaartekracht-velden. Alsof massa de oorzaak is dan.
Kan ik deze theorie bewijzen?
Wel, er bestaan zwaartekracht-velden in de kosmos met in het centrum te weinig massa om die zwaartekracht te verklaren, volgens Newton's wet. Natuurkundigen gaan er daarom vanuit dat er ook iets als donkere massa moet bestaan.
Mijn 'theorie' heeft geen donkere massa nodig.
Deze beschrijving van zwaartekracht past ook goed bij Einstein's algemene relativiteitstheorie, waarin zwaartekracht-velden krommingen van de ruimte zijn.
Is het echt noodzakelijk dan, dat massa die krommingen veroorzaakt?
Dus misschien bestaat er wel geen gravitatie-konstante, waardoor natuurkunde eenvoudiger wordt.
Zwaartekracht-velden hebben dan gewoon een afmeting. Ik bedoel, (tamelijk) ver weg van de aarde, lost de aardse zwaartekracht op in een soort 'overall' achtergrond zwaartekracht in alle richtingen. Dat is dan de (circa) afmeting van het aardse zwaartekracht-veld. En hoe groter die afmeting, des te sterker is de zwaartekracht in het centrum.
SIMPELE FYSICA
Zonder gravitatie-konstante wordt de theoretische natuurkunde veel eenvoudiger. Het is erg moeilijk nu, om de zwaartekracht te relateren aan de andere 3 natuurkrachten.
En we kunnen de fysica dan zelfs nog simpeler maken, gebaseerd op 2 lengtes en de snelheid van het licht.
Ik bedoel dit:
Een lading van 1 C (coulomb) = 6,2422×1018 elektronen.
Een massa van 1 kg = 5,9712×1026 neutronen.
Dus C en kg zijn eigenlijk aantallen, getallen, van kleinste eenheden.
In de fysica kunnen we daarom C en kg vervangen door die getallen. De lading van een elektron = 1 dan, de massa van een neutron = 1 dan.
Dan is h/c = 1,3196×10-15 meter (h is de konstante van Planck, c is de snelheid van het licht).
En dan is = 1,9257×10-17 meter ( is de magnetische konstante; × = 1/c2 volgens Maxwell's vergelijking; is de elektrische konstante).
De relatie tussen de 2 fundamentele lengtes = 68,5, de helft van de fijn structuur konstante.
Zie meer, elders op Fabc.nl.
Dit bijvoorbeeld:
"De informatie over die massa- of lading-aantallen en over de relatie tussen die aantallen zit verborgen in de woorden gewicht, energie, stroomsterkte, spanning, weerstand en dergelijke. Dus als we zowel de kg als de C vervangen door getallen, zullen natuurkundigen nooit in verwarring raken over welke aantallen een rol spelen. Als ze het bijvoorbeeld over spanning hebben, dan weten ze dat het gaat om het aantal massa-eenheden per het aantal lading-eenheden; kg/C is dan overbodig in de maatstaf, omdat kg/C al in het begrip spanning zit."
Dat geldt ook voor h en .
Daar schrijf ik ook:
"We zien nu bijvoorbeeld dat h in dezelfde combinatie van eenheden wordt uitgedrukt als weerstand tegen elektrische stroom, namelijk in termen van m2/sec, een lengte maal een snelheid. Planck's constante h is dan ±25.813 ohm. En omdat h fundamenteel is, zou ±25.813 heel goed een fundamentele hoeveelheid weerstand kunnen
zijn. En in 1980 ontdekte de Duitse natuurkundige Klaus von Klitzing inderdaad dat ±25.813 zich gedraagt als constante, een soort natuurlijke eenheid van weerstand.
De constante (weerstand van een vacuüm = 376,73 ) blijkt dan 1/68,52 deel van 25.813 ohm te zijn. Daar is dat getal 68,52 weer."
Zie meer op fysica2.htm.
Stel dat een zeer groot iemand de aarde afbreekt en tot bollen kneedt ter grootte van onze maan, en vervolgens al die 'nieuwe manen' in dezelfde baan brengt als onze oude maan; een ketting of keten van manen dan.
Wat zal er dan gebeuren? Dat is de puzzel.
Zullen al die nieuwe manen dan hun eigen maan-achtige zwaartekracht-veld creëren?
Bestaat het aardse zwaartekracht-veld dan niet meer? Dus zullen al die nieuwe manen en de oude dan in rechte lijnen in ons zonnestelsel verdwijnen?
Stel dat die zeer grote iemand dat met ons hele zonne-stelsel doet, onze melkweg, onze hele kosmos? Met al die nieuwe manen ook, zodat er uiteindelijk nog slechts kleine maantjes van 1 meter doorsnede over zijn, allemaal in rechte lijnen reizend door de kosmos? Waar is de zwaartekracht dan?
Voor mij bestaat de werkelijkheid uit verleden versus toekomst met een Nu-moment er tussen. En uw Nu is natuurlijk niet mijn Nu, uw verleden niet mijn verleden. Onze toekomst echter zou min of meer samen kunnen vallen. (En deels hebben we natuurlijk allemaal ook hetzelfde verleden.)
Dus iedereen is de bron van zijn eigen tijd-veld. Uw lichaam is uw eigen klok. We meten dus allemaal met een eigen klok. Daarom ook is er de speciale relativiteits-theorie.
Verleden versus toekomst correspondeert dan voor mij met binnen versus buiten, binnen-ruimte versus buiten-ruimte, met een kloof er tussen.
Die kloof is geen binnen-ruimte, geen buiten-ruimte, maar gewoon ruimte. En eigenlijk bestaat alleen die kloof echt. Ik bedoel, binnen-ruimte is verborgen en verleden, buiten-ruimte is er nog niet. Alleen de kloof bestaat nu.
Verleden-binnen-ruimte versus toekomstige-buiten-ruimte, dat is voor mij de werkelijkheid. En in de Nu-kloven er tussen, gebeurt alles. Dat grens-gebeuren is onze werkelijke werkelijkheid.
Binnen-ruimte (neutron, proton) is dan nog steeds de bouw-steen, de 'baksteen' die de Natuur gebruikt om de Stad van het Leven te bouwen. Die bouwsteen is voor ons een statisch ding. Maar er binnen in, is alleen maar beweging, als in een echte baksteen ook.
De sterke en de zwakke kernkracht spelen volgens mij in de binnen-ruimte, dus ook in het verleden. Licht en zwaartekracht spelen in de buiten-ruimte.
En in de Nu-kloof er tussen vinden we Elektra, elektro-magnetisme. En daar is het waar alles gebeurt, door middel van een relateren. De 2 kloven van 2 H (waterstof) atomen bijvoorbeeld vormen graag 1 gemeenschappelijke kloof, als 1 H2 molekuul.
Zo werkt chemie. De Natuur houdt van een harmonieuze relatie tussen binnen- en buiten-ruimte, houdt van harmonieuze kloven.
De sterke kernkracht vindt volgens mij zijn oorsprong in het allerdiepste verleden, en wij delen allemaal dat diepste verleden, in het diepste binnen van onze neutronen en protonen. De 'partner' van de sterke kernkracht in de buiten-ruimte is volgens mij de zwaartekracht. Beide krachten zijn als het ware gericht naar het verleden binnen.
De zwakke kernkracht heeft de tegengestelde richting, wil neutrale neutronen aan het licht brengen, aan de oppervlakte. De 'partner' van de zwakke kernkracht in de buiten-wereld is het veld van licht, dat onze hele kosmos aan het licht brengt.
En in de kloof tussen binnen en buiten, vinden we Elektra, in 2 richtingen, van buiten naar binnen, en van binnen naar buiten.
| Sterke kern kracht | Licht | |
| Binnen ruimte | E L E K T R A |
Buiten ruimte |
| Zwakke kern kracht | Zwaartekracht |
Ik groeide op in de nadagen van een tamelijk gesloten samenleving (katholieke boeren). Benauwend maar ook veilig.
Internet en mobiele telefoons breken nu alle gesloten samenlevingen open. Een 12 jaar oud kind staat er nu al alleen voor. Wat te kiezen? Pa en ma weten het ook niet.
Die nieuwe mondiale globale open samenleving (we zitten nu allemaal in hetzelfde schuitje) vereist ook een nieuwe kijk op mens, leven en werkelijkheid, een relationele kijk.
Zie meer.
Nog een paar opmerkingen wil ik hier nu nog (9 dec. 2010) aan toe voegen. Onze Westerse samenlevingen waren een jaar of 50 terug ook nog tamelijk gesloten; de zuilen bijvoorbeeld (KVP, CHU, ARP) stonden nog kaarsrecht overeind; als katholieke boerenzoon trouwde je met een katholieke boerendochter; en een meisje ging naar de huishoudschool.
Dat open breken van die gesloten samenlevings-verbanden is bij ons geleidelijk gebeurd. Arabische en Aziatische plattelands-dorpen echter worden nu van de ene op de andere dag geconfronteerd met satelliet-antennes en mobiele telefoons. Een letterlijk schokkende verandering, waarop ze dan geschokt reageren, met name de wat oudere ongeschoolde mannen die nog een bruidschat voor hun vrouw hebben betaald. Ik begrijp die geschoktheid wel. We moeten met ze in gesprek!
Of u dat nu wilt of niet, we staan echt aan het begin van een nieuwe tijd, een New Age.
Simpel vanwege het feit dat er een enorm verschil is tussen de jaren 1900 en nu, 2005.
In 1900 moest nog erg veel kennis worden ont-dekt. In 2005 zijn er nauwelijks nog feiten over om te worden ont-dekt. De meeste wetenschappelijke feiten zijn nu in kaart gebracht, zij het nog niet volledig begrepen.
Dat verschil tussen 1900 en 2005 is een feit, een belangrijk feit. Zie meer hierover elders op deze website ('Het einde van de economische groei' bijvoorbeeld).
Dat zal ook tot een heel ander karakter leiden van die New Age. Niet langer meer gericht op ontdekken van grote kwantiteiten aan feiten (en nieuwe technieken), maar gericht op kwaliteit, goed passen, lekker passen.
Er zijn nu niet veel nieuwe technieken meer over om te worden ont-dekt, vergeleken met 1900. En dus zullen de komende 100 jaar een heel ander karakter hebben dan de laatste 100 jaar.
En eigenlijk is het tijdperk van ont-dekken altijd een unieke korte periode, in elke geschiedenis van elke denkbare mensheid, waar ook in de kosmos. Want heb je eenmaal de basis-technieken ont-dekt, dan zullen alle andere technieken ont-dekt worden in slechts een paar honderd jaar, of 95% van die mogelijke technieken.
En dan, dus nu in 2005, is het voor altijd voorbij, het ont-dekken. Bijna alles is ont-huld nu.
En ik herhaal, dit is niet gewoon maar een geloof maar is een feit. Heel veel over om te ont-dekken, of weinig over om te ont-dekken, dat is een enorm verschil.
Zien onze politici dat dit staat te gebeuren?
19-9-5
Ik denk dat we in zeer korte tijd de toestand op aarde heel veel kunnen verbeteren, simpel door gebruik te maken van onze Consumenten Macht. De economie, dat is producenten plus (versus) consumenten, en elke producent is zelf ook consument. Als consument zijn alle mensen 1; we willen allemaal een goede betrouwbare voordelige telefoon, laptop, auto enzovoort.
Stel, we stellen de volgende eisen aan de producenten:
     |
Ik denk dat 90% van de mensen wel wat ziet in deze ideetjes. Nou, spreek je uit. Eis! De klant is koning. Zie ook ConsumUnisme.
Tot sot nog enkele woorden over de toekomst van de personal computer.
Ik denk dat in de (nabije) toekomst, velen van ons geen personal computer (pc) meer hebben, maar in plaats daarvan een personal space (ps) op een grote computer ergens anders, een server. Ik bedoel, om met de computer te kunnen werken, heb je je beeldscherm en toetsenbord voor je neus nodig. Maar je computer kan ook ergens anders staan, ver weg zelfs. En 'jouw computer' kan dan ook een persoonlijke ruimte zijn op een grote computer (server). Met een usb uitgang op je modem, kan je dan precies het zelfde doen als nu met je pc.
Je lichtgewicht laptop bestaat dan uit slechts een beeldscherm plus een toetsenbord, plus een internet-antenne/verbinding, en gebruikt normale AA batterijen.
Denk er eens over na! Het is ook zeer veilig!
Ik bedoel:
Internet, dat is gewoon een netwerk van grote computers (servers) die dag en nacht aan staan, en die toegankelijk zijn voor iedereen. Dus, internet is eigenlijk onze publieke computer (of de personal computer van de mensheid).
De hoeveelheid geheugenruimte van onze publieke computer is onbeperkt, en het zelfde geldt voor de processor-capaciteit. Er is dus ruimte (en tijd) genoeg voor iedereen op onze publieke computer.
In feite gebruiken bedrijven, vooral de kleinere, onze publieke computer (dus internet) al als uitbreiding van hun eigen persoonlijke computer; dan hoeven ze geen dure grotere computer te kopen, hoeven geen dure software te kopen. Ze huren publieke-computer-capaciteit wanneer ze het nodig hebben. Dat wordt cloud-computing genoemd. De cloud, dat is de cloud (wolk) van software en hardware-capaciteit die beschikbaar is op het internet.
Mijn idee is dat bijna al het computer-werk gedaan kan worden op onze publieke computer, en vooral voor particulieren is dat handig en veilig.
Op dit moment, dragen al die mensen die rond reizen met hun laptop, al hun persoonlijke correspondentie, administratie en andere persoonlijke documenten met zich mee. Dat is niet veilig.
Zet het op onze publieke computer! Veilig als op de bank.
Oktober 2010
Vandaag (11-02-2011) keek ik de hele dag naar Egypte via CNN. En ongeveer 1 uur geleden kreeg het volk de macht, gewoon door vredig op straat te gaan zitten en slapen.
Zie ook: De macht van mensen (2004).
11-02-2011, J.P.M. Helderman, Alkmaar
|
IN HET HART In het hart van de zaak is alles Een (zoals elk stukje oppervlak hetzelfde hart van de aarde heeft). Dus hoe kleiner je wordt - alleen nog het kloppen van je hart - deste meer ben je verbonden. Echter, onder mensen die alleen aan de oppervlakte leven, voel jij je dan alleen. Maar alleen zijn betekent niet ook eenzaam zijn. (Eigenlijk zijn die mensen aan de oppervlakte de eenzamen.) Ik in elk geval ben met jou.  |
